Janine

Ik onderhoud de geveltuintjes in de wijk. Wij hebben 6 jaar geleden (een programma vanuit de gemeente, die het faciliteerde) als sociaal hoveniersbedrijf hebben wij hier huis-aan-huis gevraagd of mensen het leuk vinden om een geveltuintje te hebben. het aan leggen van een beetje groen in de wijk, daarmee pleeg je een verandering.

Ik woon zelf niet in deze wijk. Ik heb jarenlang mijn geld hier verdient. Nu werk ik twee dagen in de week in deze wijk. Nu een jaar of 7/8 als vrijwilliger en 7 of 8 jaar geleden heb ik op een braakliggend terrein (want des tijds was het de bouwcrisis) een community garden begonnen. Acht jaar aan gewerkt en toen kwamen er twee bulldozers en voor de schaft was alles weg.

In New York was er een kunstenaar, die was op een bedrijventerrein dat ook in transformatie was. Dus hij was daar een klein tuintje begonnen. En naar mate er meer gesloopt werd, werd zijn tuin steeds groter. Toen zij hij: 'this garden eats buildings', en dat zag ik ook gebeuren. Want ik begon op een klein tuintje en overal om mij heen werd er gesloopt. Je had overal de sloopmaterialen om weer dingen van te bouwen en die tuin werd steeds groter. Dan ben je er jaren mee bezig en dan zit je in de weg, dan ben je helemaal niks. En dan komt het grote geld, en die kaapt je gewoon weg.

Dit is een buurt met een gigantische variatie (aan de gevels maar ook aan de binnenkant) en diversiteit. Er zit een aantal hele gemene dingen in. Nu beweren ze; ze slopen 600 sociale huurwoningen en bouwen er 170/180 bouwen ze terug. Het probleem is, dat ze eerst deze woningen slopen en daarna pas de sociale woningen bouwen. Dus je kan niet door verhuizen.

En het andere is, zij noemen het eerlijk, dat de mensen die de langste woonduur in deze buurt hebben, dat dat ook de mensen zijn die naar die sociale woningen mogen gaan. De mensen die de langste woonduur hebben kan wel meer dan 50 jaar zijn. Dan sturen ze oma's met de rollators naar een prachtig nieuw huis en een huur waar je huursubsidie bij kan aanvragen. Maar een oma is natuurlijk zo dood of in het bejaardentehuis, en op dat moment wordt het huis omgegooid en wordt het in één keer twee keer zo duur. Dus dat sociale woningbouw programma is alleen maar geldig voor diegene die hier vandaan komt, maar die huizen worden vervolgens onttrokken aan het sociale voorraad. Dat zijn dus dingen die hier gebeuren en er zijn dus mensen die zich er tegen verzetten.

Een cum laude afgestuurde heeft een jaar of zes geleden onderzoek gedaan of er weerstand bestaat tegen gentrificatie. Hoe op dat moment de mensen die in deze buurt wonen, dat gentrificatie eraan komt en hoe hun beeld op dat moment daar tegenover is.

Het wonderlijke aan die studie is dat de mensen die er zijn zich vijandig op zouden gaan stellen tegenover de nieuwkomers. En dat blijkt dus niet het geval te zijn. Mensen zien het als een kans om mee te stijgen en dan zeggen ze: 'joh, er komt een rare winkel met jammetjes. En ach, het zijn mijn nieuwe buren. Dus ik loop ook eens binnen, maar nouja, moet je €6,- betalen voor een potje jam. Één keer gedaan, volgende keer ga ik naar de Lidl'. En op die manier kijken ze een beetje zo van, nouja, grappig wat er binnenkomt.

Zes jaar geleden is dat zo, terwijl: het richt zich niet tegen mensen die er komen maar meer tegen het proces, het instituut, dat zit een soort maatschappelijke orde waarbij deze burgers zich voelen als tweederangs burgers. Maar gelukkig worden daarmee niet bakfietsen in elkaar getrapt.